K2_ARTICLE_CONTENT

 خواهران داوطلبی که در ستادپشتیبانی جنگ فارس در زمینه های مختلف از جمله خیاطی، طبخ نان و تهیه و بسته بندی مایحتاج رزمندگان فعالیت می کردند؛ دارای روحیه ایثار مضاعف بودند. یعنی علاوه بر وظیفه خانه داری و تربیت فرزندان و بعضاً هم پر کردن جای خالی شوهر  و فرزند که در جبهه حضور داشتند و یا پرستاری از مجروحین جنگ، بخش اعظم وقت خود را صرف آماده سازی نیازهای جبهه می کردند. علاوه بر  اینها دست به اقدامات زیبا و مانایی می زدند که برای همیشه در ذهن تاریخی مردم این مرز و بوم خواهد ماند. سرکار خانم روح انگیز صداقت نمونه هایی از ایثارگری این خواهران را اینگونه برمی شمرند:

 چرخ خیاطی و لوازم خیاطی شخصی خود را به پشتیبانی می آوردند و دم قیچی های خودشان را علیرغم اینکه هیچ ارزشی نداشت، می خریدند تا شاید کمکی هم به جبهه ها کرده باشند.

انگشتری، گردنبند و طلاهای خود را به جبهه ها کمک می کردند. به عنوان نمونه به ذکر یک سند در این خصوص اشاره می کنم. یک بار  وجوه نقد و طلاجات خواهران را جمع آوری و تحویل آقای منتجب نیا نماینده وقت مجلس شورای اسلامی دادیم تا از طریق دفتر آقای هاشمی رفسنجانی رئیس مجلس شورای اسلامی خرج جبهه ها شود. آیت الله  هاشمی رفسنجانی نیز طی نامه شماره 463/س مورخ 1366/10/09 به آقای منتجب نیا مراتب تقدیر خود را از این خواهران اعلام می دارند. (سند شماره 9-02-43-5-1-6)

گروهی از خواهران که از روستاهای اطراف به ستاد پشتیبانی می آمدند؛ روزهای ماه رمضان زودتر در محل کار حاضر می شدند تا اذان ظهر را در روستایشان درک کنند و از فیض همزمان روزه و کمک به جبهه ها محروم نشوند.

خواهری ازروستای کنجان یک روز با کیسه ای پر پول آمد و گفت هر چه طلا در خانه داشته ام فروخته  و پولش را برای رزمندگان آوردم.

سرمای زمستان و سردی محیط کار و بعضی مواقع چکه های سوراخ سقف کارگاه، هیچ کدام مانع حضور خواهران در کمک به جبهه ها نبودند.

در یکی از روزهایی که سفارش زیادی روی دستمان بود به یکی از خواهران خبر دادند بچه اش مجروح شده و در بیمارستان اصفهان بستری است، هر چه ما اصرار کردیم به ملاقات پسرش برود، گفت: تا کار دوخت لباس ها تمام نشود، جایی نمی روم.

خانم های تازه وضع حمل کرده با نوزادشان به ستاد پشتیبانی می آمدند و کمک می کردند.